De Groote Fabrieke

Dit project betreft de herbestemming en restauratie van de voormalige spinnerij ‘Leurent’, of in de volksmond ‘De groote Fabrieke’, waar een brede waaier aan hedendaagse functies (wonen, diensten, handel) de site haar activiteit van weleer teruggeeft.

Voor een behoud op lange termijn was een goede herbestemming van het monument een absolute voorwaarde. De voortzetting van de uitgedoofde industriële functie van de site was niet meer mogelijk, noch wenselijk, en kon geen duurzame leefbaarheid van het gebouw garanderen. Via een masterplan werd er gekozen voor een vermenging van functies met wonen, diensten en handel als primaire invulling. Hierdoor wordt er een constante activiteit op de site gegarandeerd en vermijdt men het ontstaan van monofunctionele zones. Ook bij het bepalen van de woontypologieën is bewust gestreefd naar een grote differentiatie. De wooneenheden zijn gevarieerd in woonoppervlakte, afhankelijk van ligging, oriëntatie en aantal eenheden. Op de dakverdieping van het hoofdgebouw worden vier penthouses voorzien waarvan de vormgeving en het materiaalgebruik gebaseerd zijn op de vroegere koeltoren. Ze zijn autonoom opgebouwd in houtskelet om de constructie zo omkeerbaar mogelijk te houden.
De inbreiding binnen het hoofdvolume zorgt voor een kwalitatieve leefomgeving. Door het creëren van een zenitale opening wordt de lichtinval in alle lofts geoptimaliseerd, zodanig dat er zuiderterrassen mogelijk zijn. Op de onderste verdieping is ruimte voorzien voor commerciële functies of kantoren, daarachter wordt de ruimte ingericht als open parkeergebouw.

De industriële site is gelegen langs een steenweg aan de rand van het centrum van Avelgem en dichtbij het voormalige station. De site is beeldbepalend voor de gehele omgeving: zowel de schoorsteen als het hoofdgebouw, een rood bakstenen gebouw van het Manchestertype, zijn van ver zichtbaar en kunnen als landmark beschouwd worden.
De geslotenheid van de site is één van de essentiële kenmerken en wordt aldus behouden. De oude fabrieksmuren worden terug geoptimaliseerd in hun oorspronkelijke context, waarbij op strategische plaatsen visuele doorbrekingen voorzien worden. Deze laten enerzijds toe om de overgang tussen het publieke en het private domein te benadrukken, anderzijds om de omgeving naar binnen te halen en een binding te creëren met het omliggende gemeentelijke weefsel en landschap. Zo ontstaat een gevoel van geborgenheid in een gezellig binnengebied enerzijds, en een maximale wederzijdse betrokkenheid tussen de site en haar omgeving anderzijds. Door het creëren van een begrensd maar niet-geïsoleerd eiland binnen het gemeentelijke weefsel, verhoogt de uniciteit van de site met behoud van haar architecturale eigenheid.