Restauratie Villa Madonna

De Villa Madonna, ons voormalige architectenkantoor, prijkt trots op de top van de Kruisstraat in Ronse. Deze beschermde villa werd gedurende onze intrek grondig gerestaureerd naar haar oude glorie en voorzien van een beglaasde inkompartij.

De Villa Madonna is een eclectische villa uit het midden van de negentiende eeuw, gelegen in een Engelse parktuin met onder andere ook een bakkersoven, orangerie, kolenkelder, enkele andere bijgebouwtjes die waarschijnlijk dienst deden als verblijven voor dieren, een tuinhuis, een boomgaard en een moestuin. Begin de twintigste eeuw werd deze grondig verbouwd door architect M. De Noyette tot kasteelvilla. De eclectische stijl is typerend voor deze periode en bevat elementen uit uiteenlopende stijlen zoals neogotiek, neorenaissance, cottage stijl, neoromaans, …
Het domein is gelegen op de Spinessenberg langs de weg tussen Ronse en Oudenaarde, net buiten de stad Ronse zelf. Het ligt bijna boven op de top van de heuvel, zodat men vanuit de tuin een panoramisch zicht heeft over de stad die verder in het dal is gelegen.
De restauratie van de eclectische kasteelvilla – dewelke sinds 1999 gekend is als beschermd monument – werd gefaseerd uitgevoerd. Het pand werd grondig gerestaureerd naar de oorspronkelijke toestand met enkele subtiele moderne ingrepen die het comfort verhogen, zoals een beglaasde inkompartij, de technische installatie werd vernieuwd en een doorgedreven isolatie op de zolderverdieping. De villa werd omgevormd tot woning en ons voormalig architectenkantoor.

Het huis bevindt zich dicht tegen de straat, met terrassen in het zuidoosten en het zuidwesten, waaraan de orangerie grenst. Het bevindt zich op een redelijk steile helling, zodat er in de lengte van het huis een niveauverschil is van één bouwlaag. Het huis is zuidelijk gericht, naar de tuin en naar het panorama op Ronse toe.
De ingreep aan de inkompartij werd visueel minimaal gehouden om de erfgoedkundige waarde van de Villa te behouden. Tevens is de ingreep omkeerbaar, er worden niet op structurele wijze ingegrepen in de bestaande constructie.
De bestaande constructie blijft zichtbaar aan de buitenzijde door het glas aan de binnenzijde te plaatsen, waardoor het aspect van het monument behouden blijft. Door het toepassen van een enkelvoudige thermisch geharde beglazing blijft tevens de doorkijk optimaal. Vanuit die optiek worden er tevens geen raamprofielen toegepast, zo ontstaat er geen visuele chaos met de bestaande ornamenten en structuren.
Daarnaast refereert het ontwerp ook terug naar de historische toestand, aangezien fotomateriaal ons toont dat een deel van de smeedijzeren structuur oorspronkelijk reeds beglaasd was. Dit glas is in de loop der jaren verdwenen.