Residentie Oranjerie

Residentie Oranjerie is een nieuwbouwproject met acht ruime en heldere appartementen, ingepast langs een boulevard gekenmerkt door een ‘erker’-architectuur, dewelke hier een hedendaagse interpretatie krijgt.

Het project situeert zich in de Fostierlaan te Ronse, een boulevard volgens plan van 1899 met een groot aantal goed bewaarde typische burgerhuizen in een grote variatie aan architecturale stijlen. De rijkelijke gevels zijn een staalkaart van architectuurstijlen vanaf 1900, Lodewijk XVI-stijl, over art déco en modernisme tot heden. Het werd opgetrokken op één van de laatste vrije kavels van de straat en draagt zo bij tot de uiteindelijke voltooiing van de stadsuitbreiding van 1899. Voor het concept van dit gebouw lieten we ons dan ook inspireren door de opeenvolgende architectuurstijlen aanwezig in de Fostierlaan. Door de plaatsing van grote glazen erkers in de voorgevel, verwijst het project op een hedendaagse manier naar de ‘erker’-architectuur, kenmerkend voor de herenhuizen uit de vroegste periode. Ook de travee-vorming typisch voor de aanpalende 19de-eeuwse bebouwing en de geleding van de aanpalende modernistische architectuur werden opgenomen in de typologie van het gebouw. Door de hedendaagse vormgeving en volumewerking, gebaseerd op de ontwerpprincipes van de reeds aanwezige bebouwing, integreert de Oranjerie zich in het straatbeeld en vormt een vloeiende overgang tussen het 19de -eeuwse herenhuis aan de linkerzijde en het modernistische gebouw aan de rechterzijde. Het is een boeiende confrontatie in het spanningsveld tussen oud en nieuw met een meerwaarde voor beide.

Voor de inplanting hielden we vast aan een aantal logica’s die reeds sterk aanwezig waren. Om het residentiële karakter van de boulevard te vrijwaren en gesloten gevelvlakken te vermijden, werd er een ruim gelijkvloers appartement voorzien met een tuintje. Dit appartement werd voorzien met een eigen voordeur, de ingang van de overige appartementen werd ingeplant aan de overdekte inrit naar het binnengebied. Het ontwerp uit 1899 voorzag uiteraard niet dat de auto zo sterk aanwezig zou zijn in de 21st eeuw, dus om de straat maximaal te vrijwaren van extra parkeerdruk werd het parkeren volledige op eigen perceel georganiseerd en dit met behoud van de belangrijkste bomen en het groene karakter. Een overdekte doorgang naar het binnengebied sluit ook veel beter aan op het oorspronkelijke concept dan een garagepoort in de gevel.
De staalprofielen, de glaspartijen en de lokale baksteen geven het gebouw een eigenzinnig en duurzaam karakter dat op een geïntegreerde manier zijn tijdsgeest weerspiegelt. De ruime appartementen met grote terrassen en wintertuinen maken op een hedendaagse manier stedelijk wonen terug aantrekkelijk.