Residentie Saint Martin

In dit woonproject met functionele plint worden heden en verleden met elkaar verenigd. De bestaande waardevolle gevels werden met respect geïntegreerd in het nieuwbouwproject.

Het project is zodanig ontworpen dat het zich integreert in de stedelijke context: het combineert een moderne vormgeving en hedendaagse materialen, met de nodige kleinschaligheid en respect voor de historische omgeving.
Ondanks het feit dat de gevels niet beschermd waren, is ervoor geopteerd om de meest waardevolle en bepalende te bewaren en te verwerken in het nieuwe concept. Kenmerkend voor de stedelijke context is het fragmentarisch karakter van de gevelrij, dit is niet homogeen qua architecturale uitdrukking en waarborgt zo het kleinschalige karakter van de site. Dit garandeert een architectuur op schaal van de mens. Door de breedte te beperken van de architecturale expressie, flankerend aan de straat, blijft de stad aangenaam om te ervaren. Lange homogene gevelrijen hollen de stad uit en ondermijnen de noodzakelijke complexiteit van de stedelijke biotoop. Vandaar is er gekozen voor een gedifferentieerde architectuur.
De nieuwe gevelrij (samen met de behouden gevels) vormt zo een architecturale stadsgevel, waarachter het project ontwikkeld wordt. Hier in dit specifiek geval is zelfs dit conceptueel ‘façadisme’ een voortzetting van de historische concepten die van toepassing waren op de bestaande gevels rond de eeuwwisseling van 1900. Inhoudelijk wordt dit wel geherdefinieerd naar een zinvolle invulling.

De uitdaging in dit project lag in de stedenbouwkundige context. Het project is gelegen op het kerkplein in een 19de-eeuwse kern van de stad, tussen het stationskwartier en het eigenlijke stadscentrum. Het plein wordt aan de stadszijde gedomineerd door een neogotische kerk. De vroegere bebouwing bestond uit een gefragmenteerde gevelbezetting, de achterliggende bebouwing kwam echter compleet niet overeen met de luxueuze en rijkelijke uitdrukking van de gevels, waardoor dit stadsdeel een heel mooi voorbeeld was van de typerende façade architectuur van de 19de eeuw. Aan de andere zijde grenst het project aan een stadspark.
Zo fragmentarisch en kleinschalig de stadswand aan het Kerkplein is, zo grootschalig zijn de invloeden aan de andere zijden van het terrein. Hier was het dan ook aangewezen de architecturale expressie aan te passen, teneinde een evenwicht te bereiken met de omliggende omgeving.
Een volledig nieuwe gevel flankeert het park, er is gekozen voor een gebogen inplanting, teneinde het park binnen te halen op de site, een betere aflijning te creëren van het park en de mooie rode beuk niet te hypothekeren, zowel naar aanleg van het gebouw als confrontatie met het gebouw.